Ont-moeten

Als niets meer moet, is dat ont-moeten

Als niets meer moet, mag ik er zijn

Als niets meer moet, is alles mogelijk

Dan doet ontmoeten niet meer pijn

Het moeten zet me achter tralies

Met monsters om me heen op wacht

Afwijzing, Woede en Vernedering

Maar IK ben het die mezelf veracht

Ik maak van willen meestal moeten

Omdat ik steeds naar iets verlang

Goedkeuring, liefde of aanvaarding

En daarom ben ik altijd bang

Als niets meer moet, ontmoet ik Vrijheid

Zij wordt mijn liefste kameraad

Zij accepteert, steunt en vertrouwt me

Ik weet dat zij me nooit verraadt

Dan kan ik jou ook vrijheid geven

Ik houd je niet meer in mijn macht

Jij hebt recht op je eigen leven

Op jouw manier vanuit je kracht

Als niets meer moet, kan ik ontmoeten

Gewoon omdat het dan zo gaat

Niet meer de eis ontmoet te worden

Geen angst meer dat je me verlaat

Want zonder moeten is er Vrijheid

Vol liefde en humor spoort ze me aan

Om elk aspect van mezelf te beminnen

En zo het leven aan te gaan

Ik wil mezelf nu graag ontmoeten

Verlost van uiterlijke schijn

Ik sta mij toe niets meer te moeten

En eindelijk mezelf te zijn

– Brigit Rozestraten